مقایسه اثرات کارواکرول و لیدوکائین بر آریتمی های ناشی از اکونیتین در رت

زمینه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده اند که کارواکرول اثرات کاهندگی فشارخون و برادی کاردی و مهارکنندگی کانال کلسیمی دارد. از آن جایی که باز شدن کانال های کلسیمی نقش مهمی در بروز آریتمی ها دارند، لذا این مطالعه با هدف مقایسه اثرات کارواکرول و لیدوکائین بر آریتمی های ناشی از اکونیتین در رت انجام شد.   روش بررسی: در این مطالعه تجربی، هفتاد سر رت نر نژاد ویستار به هفت گروه ده تایی تقسیم شدند: گروه اول به عنوان کنترل، گروه دوم به عنوان پیش درمان با لیدوکائین(ده میلی گرم در کیلوگرم)، گروه سوم و چهارم به عنوان پیش درمان با کارواکرول ده و پنجاه میکروگرم در کیلوگرم، گروه پنجم به عنوان درمان با لیدوکائین و گروه ششم و هفتم به عنوان درمان با کارواکرول ده و پنجاه میکروگرم در کیلوگرم. لیدوکائین و کارواکرول به ترتیب قبل و بعد از تجویز اکونیتین جهت پیش درمان و درمان به صورت وریدی تزریق شدند. با استفاده از لید ii قلبی، آریتمی های بطنی شامل: زمان شروع آریتمی های بطنی، درصد بروز فیبریلاسیون بطنی قابل برگشت و غیرقابل برگشت و فیبریلاسیون دهلیزی به مدت سی دقیقه پس از تزریق اکونیتین ثبت شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری graphpad prism ویرایش 5 و آزمونهای آماری anova ، range tukey و fisher exact test تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: زمان شروع آریتمی ها، درصد بروز انواع آریتمی و فیبریلاسیون بطنی غیرقابل برگشت در گروههای درمان و پیش درمان با لیدوکائین به طور معناداری کاهش داشت، در گروههای کارواکرول پنجاه میکروگرم درمان و پیش درمان نیز به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت، اما نه به اندازه ای که در گروه لیدوکائین کاهش یافته بود. تفاوت معناداری بین گروه کنترل و گروههای کارواکرول ده میکروگرم درمان و پیش درمان وجود نداشت.   نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، حداکثر دوزی از کارواکرول که تأثیر معنی داری بر فشار خون ندارد، باعث کاهش شدت آریتمی های ناشی از اکونیتین می گردد که سودمندی آن را در پیشگیری و بهبود آریتمی های قلبی مطرح می سازد.